Publications du MRAC
La gestion macroéconomique de la République démocratique du Congo durant et après la Transition démocratique.
L'effondrement de l'économie congolaise et ses mutations depuis les années 1960 ont entraîné une régression majeure des conditions sociales de la population compte tenu de la concomitance de deux facteurs primordiaux : la faiblesse de la croissance et le manque d'une politique de répartition équitable du revenu national. La paupérisation croissante a généré un processus d'immigration continue. La guerre civile et les conflits armés ont favorisé la partition du pays et l'enclavement de certaines régions. La prolifération des échanges parallèles notamment par l'entremise des pays limitrophes, complique encore la situation.
La mise en œuvre de réformes structurelles s'impose pour permettre la réorganisation du système financier en période post-conflit afin qu'il puisse jouer pleinement son rôle dans la croissance économique et la réduction de la pauvreté. Une politique proactive et volontariste est nécessaire pour assurer la promotion de l'entrepreneuriat en procédant à l'amélioration du climat des affaires. Cette dynamique vertueuse suppose le maintien du leadership et de la bonne gouvernance afin d'assurer le fonctionnement adéquat des institutions à l'échelle nationale.
La mobilisation accrue des ressources financières et leur canalisation vers les secteurs prioritaires de l'économie nationale constituent des priorités absolues. Par conséquent, les transferts de fonds issus de la diaspora peuvent jouer un rôle primordial si des mesures adéquates sont adoptées pour les orienter vers les investissements productifs. Il convient de mettre en place des mesures incitatives pour favoriser la création et la promotion des PME/PMI par les Congolais de l'étranger.
***
Dit boek doet een poging de macro-economische situatie van de Democratische Republiek Congo tijdens de laatste decennia te vatten. De economische malaise waarin het land zich na 50 jaar onafhankelijkheid nog steeds bevindt, roept om bezinning over de structurele oorzaken van dit aanslepend probleem. Alleen zo kan men de juiste weg inslaan naar een politiek gericht op een reële ommekeer.
Het instorten van de Congolese economie en haar omwentelingen sinds de jaren 60 hebben tot een belangrijke regressie geleid in de levensomstandigheden van de bevolking. Dit ging nog gepaard met twee essentiële factoren waarmee terdege rekening moet worden gehouden: onvoldoende economische groei en een gebrek aan een eerlijke politieke verdeling van het nationaal inkomen. De stijgende verarming heeft geleid tot een niet aflatend immigratieproces en de burgeroorlog en gewapende conflicten hebben het land verdeeld en bepaalde regio's tot enclaves herleid. De situatie wordt nog bemoeilijkt door de proliferatie van gevechten in de kantlijn, meer bepaald door de tussenkomsten van buurlanden.
Structurele hervormingen zijn absoluut noodzakelijk om een reorganisatie van het financiële systeem te bewerkstellingen in de periode die volgt op de conflicten. Alleen op die manier kan economische groei worden teweeggebracht en armoede teruggedrongen. Een proactieve en daadkrachtige politiek is noodzakelijk om het ondernemerschap te bevorderen door een boost in het zakenklimaat. Deze verdienstelijke dynamiek veronderstelt het behoud van het leadership en een goed bestuur, om zo te komen tot instellingen die op nationaal niveau efficiënt functioneren.
De creatie van financiële hulpbronnen en hun verdeling naar de prioritaire sectoren van de nationale economie zijn absoluut prioritair. Bijgevolg kan de overdracht van fondsen uit de diaspora een essentiële rol spelen als efficiënte maatregelen worden genomen om deze geldstromen te richten naar productieve investeringen. Men moet enkel maatregelen nemen waardoor de Congolezen uit het buitenland KMO's/KMI's kunnen opzetten en promoten.
***
This book is an attempt to understand the macro-economic situation of the Democratic Republic of the Congo over the past few decades. The widespread economic stagnation after 50 years of independence is reason enough to study the structural causes of its persistence in order to find the suitable lines of a policy that can truly turn the situation around.
The Congolese economy's collapse and its mutations since the 1960s have led to a major regression in social conditions for the population, given the concomitance of two primordial factors: weak growth and the absence of a policy ensuring equitable distribution of national revenue. Growing poverty led to a process of continuous immigration. Civil war and armed conflict promoted the country's division and the isolation of certain regions. Proliferation of parallel trade, mainly through the interference of neighbouring countries, only complicates the situation further.
Implementation of structural reforms is necessary to allow the reorganisation of the financial system in the post-conflict period, so that it can effectively take on its role in economic growth and poverty reduction. A proactive and purposeful policy is needed to promote entrepreneurship by improving the business climate. Leadership and good governance are prerequisites for this positive dynamic, as their existence ensures adequate functioning of institutions at the national level.
Increased mobilisation of financial resources and their channelling towards priority sectors for the national economy should be given top priority. Consequently, the transfer of funds from the diaspora could play an essential role if adequate measures are taken to steer them towards productive investments. Incentives should be created to encourage the creation of small and medium enterprises and industries by foreign-based Congolese.
