De bedoeling van het project is het ontwikkelen van een geïntegreerde archeologische en taalkundige benadering van de bevolkingsdynamiek in zuidelijk Centraal Afrika. De streek van de Upemba-depressie in noordelijk Katanga (Democratische Republiek Congo, DR Congo) maakt een studie van zowel immateriële als materiële cultuur doorheen tijd en ruimte mogelijk omdat de vindplaatsen op een cultureel kruispunt en in het hart van het vroegere Luba-rijk liggen. Dit zal ook leiden tot een beter begrip van de huidige sociale en politieke situatie. Aardewerkvervaardigingsprocessen vormen een schakel tussen de materiële cultuur uit het verleden en die uit het heden. Ze worden ook gebruikt in het onderzoek naar sociale identiteiten en vormen zo een schakel tussen archeologen en taalkundigen. Binnen het project wordt culturele transmissie op een lokaal en een breder regionaal niveau onderzocht. Vanuit archeologie worden aardewerkvervaardigingsprocessen ontleed in de archeologische sequentie van de Upemba, één van de langste culturele sequenties in Centraal Afrika. Op regionaal niveau spitst het archeologisch onderzoek zich toe op de verspreiding van versieringstechnieken van aardewerk. Voor de taalkunde wordt op lokaal niveau een dialectologische studie van het Kiluba voorgesteld met specifieke aandacht voor de woordenschat verbonden aan materiële cultuur en aardewerkproductie. Op regionaal niveau spreidt de vergelijkende taalkundige studie zich uit over het gebied van de Bantoe K, L en M zones waar volgens historische bronnen grootschalige bevolkingsbewegingen plaatsvonden. Het project intensifieert de samenwerking tussen verschillende onderzoekseenheden binnen het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika en daarbuiten met Congolese instellingen. Het gebruik van archeologische, etnografische en taalkundige gegevensbanken en verzamelingen uit alle betrokken instellingen is een promotie van hun expertise, en leidt tot nieuwe inzichten in het culturele erfgoed van Centraal Afrika.